Þegar ég var að alast upp var ég mikill aðdáandi ævintýra eins og margar litlar stúlkur eru. Einn af mínum uppáhalds, Þyrnirós, innihélt þrjá góða álfa sem gáfu aðalpersónunni, Aurora, gjafir.
Gjafir þeirra voru þó ekki þær sem hægt var að pakka upp - þær voru fegurðargáfan, sönggáfan og gjöfin að veikja bölvun Maleficent á Aurora.
Frá því ég var lítil hef ég alltaf óskað þess að raunveruleikinn gæti verið svona – það börn gætu fengið þessar gjafir og blessanir í stað skrölta og uppstoppaðra dýra á spítalanum.
Ef ég gæti veitt börnunum mínum gjafir sem þessar væru óskir mínar:
- Fyrir þá að eiga líf án áhyggju: Við missum svo mikinn tíma, hamingju og orku við að hafa áhyggjur af öllu. Við höfum áhyggjur af hlutum sem munu ekki gerast. Við höfum áhyggjur af hlutum sem við höfum enga stjórn á. Áhyggjur okkar ræna okkur svo miklu. Það dregur úr ánægju okkar af sannarlega töfrandi hlutum sem eru að gerast allt í kringum okkur á hverjum degi. Á meðan við erum að einbeita okkur að áhyggjum, erum við ekki einbeitt að því sem er mikilvægast fyrir okkur.
- Getan til að spara peninga: Það er auðvelt að verða ofureyðandi. Sérhver auglýsing sem við sjáum er hönnuð til að láta okkur langa til að klárast og eyða peningum. Í hverju tímariti sem við skoðum eru föt, ilmvötn og skartgripir sem freista okkar. Við lifum í samfélagi fólks sem hefur áhyggjur af því að halda í við nágranna sína og lifa frægu lífsstíl á kennaralaunum. Ég er ekki ónæm fyrir þrýstingnum. Á mínum yngri dögum keypti ég inn krók, línu og vaska. Ég vona að börnin mín geri það ekki. Að spara peninga gefur þér svo mikið frelsi og miklu fleiri valkosti en þú hefur þegar þú ert í miklum skuldum.
- Ekki að verða heltekinn af útliti þeirra: Við búum í samfélagi þar sem fólk vill frekar borga þúsundir dollara og láta skera sig í skurðaðgerðum en að eyða einum degi í að horfa á raunverulega mynd sína í speglinum. Það er auðvitað þeirra val, en ein helsta ósk mín fyrir börnin mín væri að þau lærðu að elska líkamlega ófullkomleika sína. Ég er enn að læra að slaka á þegar kemur að mínum. Ég vona að með því að faðma minn læri þeir að þola sitt.
- Til að gera líkamsrækt að forgangi: Eins og fólk segir alltaf, þú verður að vernda heilsu þína. Að halda sér í formi er ein besta leiðin til þess. Það er eitthvað svo ánægjulegt við það að geta stundað athafnir sem þú hélt aldrei að þú gætir. Fyrsta hálfmaraþonið mitt kenndi mér það og ég vona að það sé lexía sem börnin mín læra einhvern tímann. Þú ættir alltaf að skora á sjálfan þig að ýta mörkum þess sem þú getur gert vegna þess að þú verður ekki bara líkamlega sterkari, heldur andlega erfiðari líka.
- Að þau eignist sín eigin börn einhvern tíma: Ég vona af öllu mínu hjarta að þau eignist börn svo þau geti fundið fyrir þeirri miklu, hreinu ást sem foreldrar bera til barna sinna. Það er í rauninni ekkert eins og þessi tilfinning.
- Að þeir finni áhugamál eða ástríður sem láta þá líða á lífi: Þar sem ég er mamma vona ég að allt sem þau velja sé öruggt, en ég vona að þau finni ástríður sem fá þau til að vakna á hverjum degi tilbúin að rífa heiminn í sundur. Þeir sjá mig stunda ástríður mínar - málmleit og hlaupandi - og ég vona að það sé nóg til að fá þá til að leita að sínum eigin.
- Þeir munu finna vinnu sem líður ekki eins og vinna: Ég hef fengið störf sem hafa gefið mér martraðir og störf sem ég hafði svo gaman af að mér leið næstum illa við að innheimta launaseðil. Ég vona að hvaða sviði sem þeir velja að stunda þá muni þeir elska það sem þeir gera. Það skiptir mig engu máli hvað þeir gera, svo framarlega sem það er heiðarleg vinna. Þó að sumir foreldrar gætu viljað ala upp „farsæl“ börn sem verða læknar eða lögfræðingar, þá vil ég bara að börnin mín séu hamingjusöm. Það er meira virði en allur árangur í heiminum.
- Að þeir séu alltaf góðir vinir: Þessi ósk er mér svo mikilvæg vegna þess að ég á svo frábært samband við átta bræður mína og systur. Alltaf þegar mig vantar hlátur eða félaga get ég hringt í systkini mín og annað þeirra kemur í gegn. Við búum öll innan tveggja tíma frá hvort öðru og mörg okkar búa í sama bæ. Ég vona að sonur minn og dóttir velji að búa nálægt hvort öðru og að þau verði alltaf eins náin og þau eru núna. Þau eru svo góðir vinir hvort við annað, ég get ekki ímyndað mér það öðruvísi.
- Að þeir líti alltaf upp til mín: Fullorðin börn dæma foreldra sína stundum harðlega. Skilyrðislausa ástin sem þau báru til fólksins síns sem ung börn svínar hægt og rólega smátt og smátt þegar þau átta sig á að foreldrar þeirra eru bara gallað fólk sem hefur í raun ekki öll svörin. Foreldrar eru ekki fullkomnir. En ég vona að þegar fullorðin augu þeirra sjá mig eins og ég er í raun og veru að þeir muni enn bera virðingu, ást og aðdáun fyrir mér. Á hverjum einasta degi reyni ég að vera einhver sem verðskuldar traust þeirra og ást. Þeir eru fyrstu sem ég hugsa um á morgnana og þeir síðustu sem ég hugsa um þegar ég loka augunum á kvöldin.
Eitthvað sem æskuhugur minn gerði sér hins vegar ekki grein fyrir varðandi óskir er þetta – það er ekki nóg að óska. Þú verður að vera tilbúinn að bretta upp ermarnar og fara að vinna til að óskir þínar rætist. Ef þú stendur aðgerðarlaus, gerir óskir en ekki áætlanir, muntu ekki afreka neitt.
Þó að sumt sé óviðráðanlegt geturðu tekið góðar ákvarðanir sem, með smá heppni, munu færa þig nær því að ná markmiðum þínum. Svo á meðan ég kenni börnunum mínum að henda krónu í hvern gosbrunn sem við sjáum svo þau geti óskað eftir, ætla ég líka að kenna þeim að þekkja sinn eigin hug. Þeir þurfa að finna út hvað er mikilvægt fyrir þá og hvers konar líf þeir vilja, og stunda það síðan af hverri orku sem þeir geta safnað.
Æviágrip
Shannon Serpette is a mother of two and an award-winning journalist and freelancer who lives in Illinois. She spends her days writing, hanging out with her kids and husband, and squeezing in her favorite hobby, metal detecting, whenever she can. Serpette can be reached at writerslifeforme@gmail.com
Shannon Serpette er tveggja barna móðir og margverðlaunaður blaðamaður og sjálfstæður sem býr í Illinois. Hún eyðir dögum sínum í að skrifa, hanga með börnunum sínum og eiginmanni og kreista inn uppáhaldsáhugamálið sitt, málmleit, hvenær sem hún getur. Hægt er að ná í Serpette á writerslifeforme@gmail.com
2 Comments